Rezerwat Przyrody Luboń Wielki

Szczegóły

Luboń Wielki (1022 m. n.p.m.) jest jednym z najbardziej charakterystycznych wzniesień Beskidu Wyspowego. Na jego południowo-wschodnich zboczach znajduje się rezerwat przyrody nieożywionej „Luboń Wielkiej”. Rezerwat powstał w 1970 roku i ma powierzchnię 12 ha. Na jego terenie znajduje się największe w Beskidzie Wyspowym i jedno z najładniejszych w Karpatach osuwisko fliszowe z gołoborzami. Obszar pokryty jest formami skalnymi o oryginalnych kształtach. Skały tworzą grzędy i garby skalne wysokości kilku metrów, zwane Dziurawymi Turniami.

Obszar rezerwatu otaczają naturalne drzewostany jodłowo-świerkowe i buczyny karpackiej. W zacienionych miejscach rozwijają się bujnie zbiorowiska mchów, wątrobowców i paproci.
Z ciekawszych roślin występują tu: goryczka krzyżowa, marzanka wonna, porzeczka alpejska, śnieżyczka przebiśnieg i wawrzynek wilczełyko.

Przez rezerwat prowadzi żółty szlak turystyczny z Rabki Zarytego na szczyt Lubonia Wielkiego. Nadano mu imię Stanisława Dunin-Borkowskiego, członka rabczańskiego oddziału PTT i wieloletniego gospodarza schroniska PTTK na Luboniu Wielkim. Dlatego, że szlak prowadzi przez duże bloki skalne, a wędrówka nim przypomina wspinaczkę po skalnych graniach, nazwano go „Percią Borkowskiego”. Perć jest trasą zalecaną do podejścia i przeznaczoną dla bardziej wprawionych turystów.